"spotkałam sie ze zdaniem" - piękny eufenizm:) To jest powszechne zdanie promowane przez media, mainstream, inne laski itd. Czyli zdanie ogólnie powielane wielokrotnie którym zewsząd jesteśmy bombardowani;)

Czy podzielamy to zdanie? Ja nie podzielam... Wręcz mnie odpycha zachowanie kobiet przedstawiających takie postępowanie jak w Twoim pytaniu. W związku starać się muszą dwie strony - wałkowane tu to było miliony razy.

Niestety wiele kobiet uwierzyło w takie właśnie tezy o tym "by się niestarac bo facetowi nie będzie zależeć gdy starać się będą" a jeszcze więcej gości uważa, że tak właśnie musi być i się temu szałowi poddaje. Potem mamy tu tylko tematy pt. "dałem jej wszystko, starałem się a ona wybrała innego który ją olewał". Bo jednak jeszcze poza sferą logiczną i logicznych postępowań oraz wyuczonych zachowań jest decydujący czynnik czyli podświadomość i cała sfera emocjonalna. Na poziomie emocjonalnym kobieta szczęśliwa nie będzie z facetem który daje z siebie 100% a ona 0% -podstawy podstaw...

To tak w telegraficznym skrócie.

Jeśli kobieta się w ogóle nie stara to i mi się odechciewa tego. Proste

Ta zasada miała sens jakieś 30 lat temu kiedy singielka po 25 roku życia zostawała starą panną przez co większość kobiet starało jak najszybciej znaleźć męża. Czasy się zmieniły. Teraz inicjatywa że strony kobiety wynika z chęci a nie ze społecznego przymusu. Poza tym wyróżnia z pośród kobiet z zadartym nosem. Ważne tylko żeby nie przesadzić.

Musi być balans - nie może być tak, że kobieta nie robi nic, ale też nie może być tak, że robi wszystko.

Uwielbiam gdy atrakcyjne kobiety się za mną uganiają

Tak jak napisał Łokero - najważniejszy jest BALANS.

Jeśli kobieta robi pierwszy krok i mnie zagaduje, to w jakiś sposób mi imponuje, ALE zapala również taką jasnopomarańczową lampkę z napisem - OSTROŻNIE Jednak nie ma to (zagadanie przez nią) jakiegoś dużego wpływu na dalsze interakcje. Jeśli gadka się klei i jest jakaś chemia to dla mnie nie ma znaczenia jak się ta znajomość rozpoczęła.

Jeśli chodzi o etap późniejszy, czyli inicjowanie spotkań, randek itp., to dla mnie jest to element niezbędny w postępowaniu kobiety. Nie wyobrażam sobie spotykać się z kimś, gdy wszystkie kontakty następują tylko z mojej inicjatywy. Chyba najlepiej opisać to tak pseudomatematycznie, że inicjatywa powinna z czasem dążyć do najbliższej 50%/50%. Im szybciej, tym lepiej.

Wracając do balansu, jeśli kobieta wymaga ode mnie i tylko ode mnie organizowania spotkań i czasu, to jej telefon bardzo szybko zamilknie. Z drugiej strony jeśli co drugi dzień atakuje mnie: kupiłam bilety do kina, teatru, chodźmy na ściankę, idziemy do restauracji itp., to w pewnym momencie ja telefonu nie odbiorę.

Podsumowując - nie ma nic złego w przejęciu przez kobietę inicjatywy, ale z umiarem.