Mam 21 lat i problem..
Nie moge znaleźć siebie, a raczej swojego miejsca na tym pięknym świecie.. Praktycznie połowe życia interesuje się grafiką komputerową i montazem filmów, cały czas to robiłem i uczyłem się tego, zamiast mieć dobre stopnie w szkole.. Byłem w wojsku, moglem zostać żołnierzem zawodowym - końcowo zrezygnowałem, domyślacie się pewnie reakcji rodziców.. ale końcowo wspierali mnie i zrozumieli ze nie widzę tam siebie, później zacząłem pracę w firmie jako grafik ! mmm praca wymarzona, a jednak nie.. źle się czułem tam, każdy dzień to męka zrezygnowałem.. i znowu wiecie jak rodzice.. Pracowałem jako freelancer i w sumie było mi dobrze, na własne potrzeby udało mi się zarobić, ale nie utrzymałbym się za to, natomiast mialem łatwiej bo mieszkam z rodzicami. Teraz po 6 miesiacach znalazlem prace i pracuję dalej jako grafik ok. 2 miesięcy i historia się powtarza.
Nie czuje się dobrze, mimo że robię to co lubię, to moja pasja, ale dzień w dzień mam doła kolejnym dniem pracy. Męczy mnie że ktoś mi trzyma ryzy 8 godzin w ciągu dnia a nie ja sobie ustawiam - np. Klient potrzebuje na 17 projekt to zacznę robić to o 12 i zdążę, Mam kolegę który również interesuje się filmowaniem i już mamy za sobą kilka projektów dla klientów. Chciałbym być sam sobie szefem i jakoś w tą stronę się rozwijać, ale boje się że porzucę tą pracę i zostanę z niczym. Boję się też znowu reakcji rodziców, że pomyślą że po prostu jestem nierobem albo jakimś totalnym leniem. Sam nie wiem jak mam się zachować w tej sytuacji. Nie mam zamiaru dopuścić do takie stanu w życiu, że będę przeżywał wieczne cierpienie spowodowane nie spełnieniem się zawodowo. Coś ze mną jest nie tak.. Albo mam rozum gdzie myślę że życie to sielanka i wyobrażenia jak z bajki, albo po prostu szukam siebie i nie chce przyjmować świata takim jakim dostaje od losu a chce po prostu sobie tą dobrą dla mnie rzeczywistość stworzyć.
Proszę Was o opinię czy żyje w bajkowym świecie czy to że chce tak a nie inaczej jest normalne i dobre. Wskazówki, jak powinienem postępować. Z góry dziękuje i pozdrawiam Was serdecznie 
Masz 21 lat przed toba wielka przyszlosc. Ja nigdy nie pracowalem sam dla siebie jako szef ale ty jak tak chcesz to nic nie stoi ci na przeszkodzie zeby sie rozwijac w tym kierunku. Skoro jestes w tym dobry to masz multum mozliwosci a dobry grafik to niezla fucha.
Dawno temu sie zorientowalem, ze praca w korpo/firmach za te marne grosze prowadzi donikad...ewentualnie do depresji, do tego sam fakt, ze jestes na mentalnej smyczy, ty kurwa musisz, a nie chcesz. Nienawidze tego uczucia, bo juz dawno sobie powiedzialem, ze ja niczego nie musze. Moj tatku od dawna mi powtarza, ze skoro takie cos mi nie pasuje to co mnie blokuje przed zalozeniem wlasnej dzialalnosci i pracowaniem na swoj rachunek a nie czyis, wtedy dopiero poznam zycie. On w moim wieku juz mial postaiona chawire, mnie, mamcie, dobra fure a ja kurwa siedze przed laptopem i wez tu sie nie pogub.
Lepiej nie pytac.
Ja na Twoim miejscu zalozylbym swoją działalność i po pracy nad nią pracował i gdy będą odpowiednie zyski wtedy bym sie zwolnił i skupił bardziej na swoim
Szukaj, szukaj próbuj nowych rzeczy, w końcu na pewno znajdziesz coś dla siebie
|Życie jest krótkie i jeśli masz na coś ochotę to to zrób, ale licz się z konsekwencjami| & |Kobieta jest jak motylek w Twojej dłoni, jeśli zaciśniesz ręce, motylek udusi się, jeśli otworzysz je za mocno, motylek odleci|
Ty nie szukasz siebie tylko wymówek, kolego. Trochę ambicji, samozaparcia, potyraj jakiś czas na etacie (nie wierze, że grafik zarabia 2500 zł) , odłóż jakąś kasę, wypracuj zdolność kredytową. Weź kredyt, załóż firmę i się rozwijaj. Nic w życiu nie przychodzi na pstryknięcie palcem, na wszystko trzeba zapracować i nikt nie mówił, że będzie łatwo i przyjemnie. Twoja przemowa przywodzi na myśl chłopaczka który nie może się odnaleźć w dorosłym życiu, bo w normalnej pracy nie można rzucić nauczyciela gumą czy pójść na wagary. Jajca w garść i do roboty.
Niestety realia są przykre, zarabiam mniej niż napisałeś w tym korpo. Ale ciul na razie robię swoje i nigdy nie zostanę na dłuższą metę korpo-szczurem i tyle. Dzięki każdemu z osobna za pomoc i uświadomienie. Będę napierdalał aż osiągnie swoje. I nie uciekam od roboty, czasami jestem 8h w robocie i 4-5h dorabiam prywatnie, + weekendy. Nie sądzę że to usprawiedliwienie lenistwa, bo napierdalam mocno, tylko nie w odpowiednim dla mnie miejscu ;D
Wystarczy chyba miec dobry plan, ogarniecie i przy dobrym biznesplanie mozna dostac jakas dotacje od panstwa czy tam kij wie kogo na postawienie/rozwiniecie firmy, wiec tak zle aktualnie nie jest.
Lepiej nie pytac.
Jakbys mial 40 lat I byl obgrzybialym niedojebem przed kompem bez zadnej partnerki to wtedy mozesz stwierdzic ze masz problem a tak to pikus. Panikujesz I tyle, chcialbys od razu wygody. Jeszcze milion razy zmienisz prace zanim siadziesz na stale.
to też prawda, no nic trzeba jakoś szukac drogi żeby pracować sobie solo, albo z kilkoma ludźmi. Ogólnie jestem introwertykiem, nie że wstydze się ludzi, czy jestem aspołeczny. Ale okropnie wkurwia mnie jak mam duzo ludzi koło siebie, jak pracuje a milion osób siedzi koło mnie. Jakieś imprezy integracyjne mam w piątek już na mysle o tym to mnie chuj strzela bo szkoda mi czasu na takie pierdoły.. jebne chyba tym w czwartek i dalej będę szukał bo żenada
http://biznes.gazetaprawna.pl/ar... Generalnei caly czas to sie zmienia, ale polecam gazete podatkowa, jesli ktos chce miec jakies rozeznanie w terenie. Niestety nie moge tutaj ss'ow wrzucic z gazety,k tora mam przed soba, wiec jak ktos chce to musi poszukac
Lepiej nie pytac.
Ciul zrobiłem to, rzuciłem robotę, czuję że spadło że mnie ciśnienie, ale cykam się skutków tego. Podjąłem decyzję i próbuje tworzyć coś nowego. Nie wyjdzie wrócę na normalny etat. Pozdro wszystkim