Witam serdecznie wszystkich użytkowników tego pomocnego a zarazem skutecznego portalu.

Przechodząc do meritum - Jestem w pułapce emocjonalnej. Co mam dokładnie na myśli?
Przez 7 lat poznałem, podywalem, dziesiątki kobiet, na których stosowałem przeróżne techniki podrywu (NLS, metody Mysterego etc.)

Jednak mit, że od kobiety się odciagniesz jeśli zaczniesz poznawać inne, mogę z czystym sumieniem wrzucić do śmietnika. Gdyż na mnie niestety to nie działa.

Dlaczego zatem ciagle wspominam o 7 latach, jaki mam w tym cel uświadomienia Was, Drogich użytkowników?

Otóż 7 lat temu poznałem kobietę, która ciagle siedzi mi w głowie, gdy byłem w 2 trwałych związkach, myślałem w większej mierze tylko o niej.

Nie byłem tak na prawdę zakochany, interesował mnie tylko seks do partnerek z którymi byłem po niej, a emocje, nie dawały takiego efektu. Ja, jak i kobiety, z którymi sympatycznie spędzałem czas, w większej perspektywie czuliśmy, że znajomość będzie dobiegała końca.

Czy ona jest taka wyjątkowa? (Historia sprzed siedmiu laty)
Zapewne dla dużej większości nie, lecz jak widać - mnie oszołomiła.
Gdy byłem w latach nastoletnich po dłuższym pisaniu zaproponowałem spotkanie, na które początkowo nie była chętna ze względu wstydliwości. Wiedziałem, że się jej podobam, zreszta ze wzajemnością. Pierwsze spotkanie było z jej przyjaciółka, z racji czucia większego komfortu, z jej obecności, chętnie przystała, lecz mi zależało na byciu sami, we dwoje, a nie z „dodatkowym bagażem”. .

Gdy uporczywie udało mi się to spotkanie zainicjowac, czułem więź między nami, lecz ona była mocno wstydliwą kobieta. Rozmawiało nam się świetnie. Czułem że będziemy w przyszłości patrzeć w tym samym kierunku.

Chciałem tym miłym akcentem zakończyć to pocałunkiem, lecz ona się przestraszyła, po czym ja zaapelowałem z ultimatum (byłem lekko sfrustrowany) „albo się zdecydujesz i rozwiniemy ta znajomość, albo ją kończymy, daje Ci 2 dni na przemyślenia” po czym odszedłem bez słowa.

Po 2 dniach była nadal niezdecydowana, po czym nasz kontakt się urwał.
Minęło 7 lat, a ta kobieta ze wstydliwego kaczątka, zrobiła się prawdziwą lwicą. Myśle, czy by nie spróbować swoich sił i nie zacząć naszej przygody od nowa, na nowych fundamentach
.Ona wyjechała za granice, ja zostałem w Polszy(jednak wróciła ostatnimi czasy)

I tu pojawia się malutki problem. Z żadnymi, dosłownie z zadnymi kobietami nie mam problemów, nie stresuje się, nie mam żadnych ograniczeń z kontaktami między płcią przeciwna, jednak, gdy pomyśle o niej, czuje niepokój i stres.. i to jest moim małym fatum z przeszłości.

Czy mam w takim razie spróbować swoich sił i zacząć coś budować, czy dac sobie może spokoj?

Jakie jest wasze zdanie w tym temacie?
Dziękuje z góry za odpowiedzi.
Pozdrawiam serdecznie.