Lato 2017 roku

Sam nie wiem, dlaczego, ale postanowiłem zabrać moją Ukrainkę na przyjęcie, jakie wydał mój szef, imprezę dla snobów dodajmy. Wydało mi się to dosyć zabawne, zobaczyć miny zebranego towarzystwa, gdy ujrzą mnie idącego pod rękę z piękną studentką. Chciałem się też przekonać jak ona reaguje na blichtr, na jaki sadzą się nowobogaccy.

Wychodząc z biura, w którym akurat wypadło mi coś załatwić, dostrzegłem stojącą przy wyjściu śliczną młodą brunetkę, znakomita figura, bajkowo długie nogi, włosy prawie do zgrabniutkich pośladków. Nie namyślając się długo podszedłem i zgadałem:

- Cześć, znasz mojego syna?
Dziewczyna spojrzała się na mnie uważnie, jakby badając czy moja twarz jest jej skądś znajoma.

Miałem znajomego, żadne tam bliskie kolegowanie się, ot facet znał ludzi z mojej paczki znajomych, często, gdy byłem zapraszany na domówki on też tam był. Nic takiego w sobie nie miał, abym chciał się z nim zakolegować, miał, bowiem w swym stylu bycia i charakterze coś dla mnie odpychającego. Czemu więc o nim piszę?

Gdyby męska uroda miała takie znaczenie, jakie się jej przypisuje, większość facetów spędziłoby swe życie w samotności. Starych kawalerów jest jednak w społeczeństwie niewielu. Wszystko utrudniają zupełnie niepotrzebne kompleksy, a jak mawia mój kolega: Facet musi być tylko trochę ładniejszy od diabła.

Uwodzenie jest tą sferą życia ludzkiego, które jest często sprzeczne z potoczną społeczną intuicją. No, bo jakże tak, na chłopski rozum myśląc, można twierdzić, że łatwiej jest uwieść piękność jak z okładki magazynu dla panów, od zwykłej Zosi sprzedającej w sklepie monopolowym alkoholikom flaszkę o piątej rano?

Liście opadły z drzew, szybko poczyna mrocznieć. Czas jesiennych podsumowań. Pewna przygoda z przełomu lata i jesieni, wydaje mi się wyjątkowo ciekawa. Rozpoczęła się w sklepie obuwniczym, pewnej świetnie znanej, rodzimej sieci sklepów.