Wieczorowa pora sie witam. I krotko wnosze do szanownego zarzadu tej witryny o wprowadzenie zakazu pytan CZEMU ONE TO ROBIA... tyle sie tego naczytalem, ze zaczynam aie lapac na tym ze jak mi baba strzeli focha to zamiast to olac to siedze i sie glowie. Powoli idea tej strony zaczyna sama sie zabijac. Zamiast gowniarze uczyc sie tu madrosci to sam zaczynam kminic nad maloznaczacymi pierdolami.

Wrocilem z pracy. W takie dni jak dzis, gdy szanowna malzonka raczyla miec dzien roboczy(nie pracuje codziennie) ja jestem odpowiedzialny za pranie, sprzatanie, gotowanie itd:) ogolnie robie wtedy jako matkoojciec samotnie wychowujacy gdyz szanowna wroci po zmroku. W kazdym razie. Kluski slaskie, pieczen i buraki(przez taki tryb zycia nauczylem sie nawet dobrze gotowac). Woda sie gotuje...

Jak w tytule. Dawno nie wychodzilem i lekko zdziadzialem ostatnio. Przez pewien czas przechodzilem sobie przez taki kryzys wieku nazwijmy to przedtrzydziestkowego. Co nawet i dobrze wyszlo, bo zeby calkiem sie nie stoczyc zmusilem sie do zmiany roboty. Ale nie o tym chcialem.

Znów mam trochę czasu w pracy do zmarnowania więc podziele się refleksja.
Zastanawialiscie się czasem dlaczego niektórzy wola seks z "nieznajomymi", bez zobowiązań itd? Dlaczego często w związkach przestaje być on atrakcyjny, a staje się wręcz nudny? Przecież tyle się mowi, ze seks powinien być wyrazem miłości i tym podobnych dupereli...

Więc tak.
Pora bym wyraził swoje zdanie na temat tego czym w ogóle zajmują się tutaj ludzie.
Zaczynając od tego czym jest PUA. Filozofią? Sztuką? Stylem bycia?

Miałem zaczekać z tym aż skoncze opowieść ogolnikowa mojego CV lecz po przeczytaniu kilku blogów będę niekonsekwentny i opisze poprostu koniec.
Konkretnie ostatnich 8 lat.

W pracy mam niekiedy za dużo czasu na myślenie. Ale jak juz tak sobie myślę to staram się chociaż jakieś wnioski wyciągać.
Moja dzisiejsza rozkminka dotyczy tego czy lepiej dawać "młodym" podstawowe rady czy nie. I dochodze tylko i wyłącznie do wniosku, ze chcąc przekazać "młodemu" absolutne podstawy, bardziej leczymy własne ego niż tak naprawdę mu pomagamy.