Tekst kieruję do osób grupy:
a) „Rzuciła mnie dziewczyna – to boli, jak zapomnieć?”
b) „Nadal mi na niej zależy – mam mnóstwo emocji w głowie, jak sobie poradzić? ”
c) i grupa, którą szczególnie lubię, cenię i szanuję pt.: „Co ten enadiZ tu napisał?”

W zasadzie do czytania zapraszam wszystkich, gdyż tekst w późniejszej fazie całkiem miło się rozkręci

Zaczynamy!

Dzień główny akcji to rok 2015 i piątek 13stego – brzmi groźnie, lecz zakończenie dnia ma happy end. Happy end dla mnie.

Jeszcze dwa dni temu byłem wyje. bany z torów – powód? Oczywisty, tak to kobieta . Ogólnie była to całkiem sympatyczna relacja oparta na seksualnych uniesieniach, wspólnym żartowaniu ze wszystkiego, choć zdarzało jej się pieprznąć takim tekstem, czy zachowaniem - że patrzyłem się na nią jak na chorą osobę, aż pewnego dnia, czyli jakiś tydzień temu ona mi mówi (przez telefon), że ona na razie to w sumie nikogo nie potrzebuje.
Rozstaliśmy się – z mojej inicjatywy przez facebooka – co jest dla mnie dziecinne, ale postąpiłem tak tylko dlatego bo nie dała nam obojgu szansy się spotkać i po ludzku porozmawiać. Nie lubię niejasności, a jeśli już mam zrywać to po mojemu – gdzie to ja wychodzę z twarzą jak facet. Fb na pewną nie jest tą opcją. Przez tydzień chodziłem lekko struty z obrotu spraw. Ale kontynuując...

... W czwartek przeczytałem wpis na blogu użytkownika ‘funborder’ o tytule: „O "dziwnych kobietach" - kobiety zaburzone cz.1” , który – mimo, że nie mnie to oceniać czy ex jest borderline, gdyż kwalifikacji psychologicznych nie mam – to artykuł idealnie opisuje moją byłą. Zrozumiałem przekaz i naprawdę wtedy poczułem się lżejszy gdyż uznałem, że nie ma sensu się obwiniać – choć na dobrą sprawę nie chciałem nadal jej już więcej widzieć, bo na myśl o tym.. sami wiecie… a co miało się wkrótce wydarzyć.

I przychodzi piątek – tego dnia miałem wieczorem iść na imprezę, celem zawarcia nowych znajomości z kobietami, celem dobrej zabawy i ogólnego polepszenia swojego samopoczucia – i ten piątek to pierwszy dzień w tym tygodniu, w którym obudziłem się nie myśląc już o ex (powtórzę się – ale dzięki artykułowi ‘funbordera’, dzięki stary za ten tekst ).
Dzień minął.. hmm.. szybko. Właściwie to zbijałem bąki, obijając się, słuchając muzyki i robiąc zakupy celem uzupełnienia lodówki.

Nadchodzi wieczór. Nastrój jaki mam tego wieczora jest niesamowicie radosny, pewny siebie z ogólnym naprawdę pozytywnym nastawieniem. Ruszam z kumplem na bifor do drugiego kumpla. Po spożyciu dość lajtowej ilości alkoholu (czyli bez przesadyzmu aby nie dopuścić do zalania ryja jak szmata) ruszyliśmy z kierowcą (tak, mamy własnego kierowcę, który nas zawozi i przywozi ) – na imprezę. Wchodzimy we trójkę do klubu, krokiem „jesteśmy u siebie – nam się to należy”. Pierwsze co – kierunek wc, następnie bar – chłopaki brną w alkohol, a ja zamawiam mineralną niegazowaną – nie chcę tego pięknego wieczoru zalać ryja jak świnia, to nie mój cel, tym bardziej, że na parkiecie mnóstwo kobiet, które się prześlicznie uśmiechają.

Weszliśmy na parkiet, od razu zauważyłem blondynkę o wspaniałej figurze, w różowej sukience – ślicznie wyglądała. Widzę, że kumplowi również się podoba. Zawsze w takich sytuacjach w żartach rywalizujemy ze sobą na zasadzie „bierz, bo ja Ci ją wezmę”. Widzę, że on chce do niej podejść – no way! Podchodzę, obejmuję delikatnie w talii – po czym po jej lekkim uśmiechu widzę, że się całkiem miło dogadamy. Potańczyłem z nią ze dwie piosenki po czym powiedziała, że idzie do znajomych – oczywiście, uśmiechnąłem się, chwilkę pogadałem po czym przybijając piątkę z nią odchodzę – nie chodzi o podryw, chodzi o mój social i lepsze samopoczucie. Tymczasem idę szukać dwóch kumpli, którzy mi zwyczajnie zginęli. Schodząc z góry na salę dolną, zauważam moją ex.

Czy wieczór się rozpieprzy? Czy enadiZ przejmie się osobą, która przez ostatnie kilka dni siedziała w jego głowie?.. czytaj dalej

Tak to ona. Przeszedłem dość sporo daleko obok niej i jej koleżanki z chłopakiem(którzy są moimi znajomymi z wiadomych względów). Minąłem – idę w swoją stronę szukać dalej swoich zaginionych kumpli. Czuję klepnięcie na ramieniu. Odwracam się – to chłopak jej koleżanki, przychodzi do mnie jak do swojaka. Krótka lajtowa pogawędka, nic do niego nie mam – więc idziemy napić się mineralki, on dziś kieruje, a ja cenię trzeźwość podczas działania w klubie. Zamówiliśmy, gadamy. Zjawia się też jego dziewczyna, z moją ex. Ex podchodzi i patrząc na mnie niezbyt chętnie daje mi buziaka w policzek na co średnio zareagowałem, gdyż wydźwięk tego był naprawdę pusty.
Rozmawiam, żartując z jej koleżanką oraz tym znajomym. Przychodzi mój pierwszy kumpel, mówiąc że mnie szuka (było ku.rwa zostawiać? ), a tymczasem moja ex, przyprowadza jakiegoś gościa, przy którym momentalnie zrobiła się żywsza i radośniejsza..

Co czuję? Zażenowanie.. z prostego powodu – jak mogłem poświęcić siebie i swój czas na taką osobę, która bez skrupułów nie szanuje mnie przy moich kumplach oraz swoich znajomych, robiąc mi… nie wiem… na złość czy może zwyczajnie testując moją reakcję.

Uśmiechnąłem się szeroko patrząc na ex i na znajomych – odebrano mnie tak, że nie robi mi to problemu, nie przejąłem się tym. Chwilę jeszcze gadając z tymi znajomymi, gdzie moja ex gada w najlepsze z jakimś gościem, pożegnałem ich i poszedłem do wc (nerki mam naprawdę zdrowe, więc pęcherz szybko zrobił się pełny). Gadam z kumplem, który mnie szukał przy pisuarze, o całej sytuacji co pogłębia mój aktualny lekko nerwowy nastrój.
Stanąłem przy barierce patrząc na klub z góry, gdzie w głowie biję się z myślami jak to rozegrać, a z lewej za uchem kumpel mi Pier. Doli żebym się nie przejmował, że to co ona zrobiła to patologia, że jutro pójdziemy do innego klubu i tam poderwę nowe dupy… i tak stoję i słucham dwóch głosów
Po naprawdę krótkiej chwili… naszło mnie rozwiązanie sytuacji. Kumpel, który starał się mnie ‘pocieszać’ (FCHUJ hah ) poczuł moją rękę na ramieniu, zobaczył mój lajtowy uśmiech i usłyszał ode mnie: „stary, daj spokój – będziemy tak zamulać? Mi nic nie jest ”

I tu puenta – czyli czujemy się tak jak dyktuje głowa, a wszystko zależy od podejścia do sytuacji.

Więc... kumpel na moje słowa poczuł się lepiej poszedł w parkiet, a ja tymczasem idę to załatwić po mojemu (gdyż przypomnę, rozstanie przyszło bez spotkania na żywo, bez słowa i znikąd).

Idę kupić mineralną – widzę ex. Stoi samotnie przy stoliku, paląc papierosa. Podchodzę ze spokojnym uśmiechem i rozmawiamy. Z dyskusji widzę, że faktycznie ona jest borderline. Nie wie czego chce, po chwili mnie bierze za rękę aby iść pogadać w inne miejsce. Dochodzimy do innego miejsca, a z jej strony cisza. Przejmuję pałeczkę, nie przyszedłem tu siedzieć.

Mówię spokojnie z uśmiechem:
„Słuchaj, jeśli chcesz, żebym zniknął to powiedz mi to w twarz bo ja chcę to usłyszeć. Bądź szczera po prostu i tyle "

Ona: „Ale to jest trudne, nie umiem tego Ci powiedzieć”

Ja się na nią patrzę z uśmiechem po czym z mojej strony idzie mocne KC. Całujemy się dość namiętnie, w dupie mam ludzi którzy przechodzą. Po chwili odrywam usta i mówię do niej spokojnym głosem z uśmiechem: „Jeśli chcesz się spotkać i normalnie po ludzku pogadać to daj znać, np. na facebooku” (broń Boże na to nie liczę ) i znowu mocne KC. Po czym znów odrywam ją z czerpanej radości jak ja całuję (poczułem zaciskającą się jej rękę na moim pośladku) i po chwili mówię znów spokojnie i z uśmiechem : „A jeśli nie – to nie przejmuj się, Twój numer już skasowałem. Zrobisz jak będziesz uważała ". Wstaję i odchodzę z uśmiechem na twarzy. Widzę u niej totalny rozpierdol w głowie - podobny jaki miałem ja przez ostatni tydzień. A ja czuję, że wreszcie załatwiłem to tak jak chcę.

Wreszcie czuję, że mam jasną sytuację i że to ja nad tym panuję.

Idę w parkiet. Tej nocy poznałem jeszcze z 15 kobiet, nie wiem czy ex to widziała – nie interesuje mnie to, ważne, że ja bawiłem się ogólnie świetnie, a jedna kobieta szczególnie zaraziła mnie swoim optymizmem i uśmiechem (jędrną pupą, zajebistą figurą i piersiami także ), więc wziąłem ją za rękę celem pójścia na kanapę i dochodzi do mnie kumpel mówiąc, że już się zwijamy bo drugi kumpel czeka, więc uśmiechnąłem się wyjąłem telefon i wziąłem od niej numer. Kiedy odchodziła, co chwilę się do mnie odwracała i pięknie uśmiechała – przyznam, że z jej strony to było takie słodkie hah

Dziś też ruszam do klubu, czuję się wspaniale, odzyskałem wigor i ułożyłem sprawę tak jak chciałem.

Także panowie miałem dwie opcje – albo się załamać, siedząc jak pizda i zamulając cały wieczór, albo wziąć sprawy w swoje ręce, prostując to po swojemu i bawić się dobrze. Wybrałem to drugie. Stres, smutek, żal i rozpacz – to główni zabójcy erekcji, a także czynniki chorobotwórcze, po co mi to?

Także wszyscy Ci – co czują się strapieni, smutni zagubieni - wszystko zależy od punktu widzenia – bo problem leży wyłącznie w naszej głowie

P.S. Jeżeli dotarłeś tutaj czytając cały tekst - to wiedz, że jestem pełen podziwu i szacunku