Witajcie!
Chciałbym dzisiaj poruszyć temat jakże ważny, również w związku z kobietą ale i w życiu codziennym. Dlatego nie wiedziałem gdzie konkretnie umieścić go w kategoriach.

Na początek, czym jest asertywność?
Nie będę się rozpisywał, bo każdy znaleźć może na ten temat elaboraty w internetach ale w skrócie znaczy to umiejętność powiedzenia "nie".

Pamiętam jak kiedyś, póki nie zainwestowałem we własny rozwój, miałem z tym problem. Dlaczego miałbym mówić komuś "nie" skoro potrafię jemu lub jej pomóc? Przecież jak odmówię to będzie to odebrane jako niechęć do drugiej osoby.
Otóż nie!
Zaznaczę jeszcze, że nie mam tu na myśli tego jak szef poprosi o wykonanie jakiegoś zadania które macie w zakresie obowiązków a wy w odpowiedzi powiecie mu że dzisiaj nie i żeby sam sobie zrobił. No chyba że nie chcecie długo popracować w danym miejscu
Też nie w tym rzecz, żeby odmawiać zawsze i wszędzie - chociaż na początku może to być dobre żeby wytrenować asertywność.

Osobiście dla mnie, z obserwacji i z doświadczenia, powiedzenie "nie" na jakąś prośbę jest bardzo ważną umiejętnością która pozwoli na dalszy rozwój nas jako świadomej, pewnej siebie osoby.

Wracając do meritum.
Zrozumcie, że jeśli ktoś nas prosi o pomoc w danej sytuacji a my nie mamy na to czasu bo mamy swoje obowiązki, nie chcemy tracić czasu lub po prostu nas to nie interesuje i powiemy "nie" to tak na prawdę nic się nie dzieje. Bo nasza zgoda to nic innego jak dobra wola. Jeśli druga osoba obrazi się na nas lub będzie w stosunku do naszej osoby zrażona to ONA ma problem ze sobą a nie my.
To ONA nas prosi a MY nie musimy się na to godzić.
Oczywiście, kiedy chcemy i możemy to zgadzamy się i pomagamy. Nie powinniśmy również zawsze się nie zgadzać. Trzeba znaleźć tzw. złoty środek.
Pamiętajmy, że jeśli zawsze będziemy się nie zgadzać to inni uznają nas za buca i samoluba - tego również nie chcemy.
Ja mam zasadę, że pierwszy raz się zgadzam (jeśli mogę) a później dla zasady nawet jeśli mogę nie pomagam. Dwa, trzy razy (wiadomo, to nie jest twardo trzymane) odmawiam i później znowu podaję pomocną rękę.
Takim podejściem, pokazuję, że jestem pomocny ale jeśli mam swoje ważniejsze sprawy nie rzucę ich od razu, bo ktoś chce żebym coś dla niego/niej zrobił. Bardziej doceniają wtedy co dla nich robię.
Znam bardzo dużo ludzi, którzy mają problem dlatego, że nie są asertywni. Nie potrafią odmówić i inni ich wykorzystują.
Ktoś kto nie jest asertywny od początku znajomości, ma ogromny problem i nie widzi wyjścia z takiej sytuacji.
Tak na prawdę, powoli, cierpliwie można to zmienić ale na pewno każdy z nas kto ma kontakt z ludźmi i zawsze pomagał, miał sytuację, że odmówił i druga osoba była zła na taką odpowiedź. Była ZŁA na to, że nie zrobiło się tego tak jak oczekiwała (sic!).
Pamiętajmy, to że pomagamy i zgadzamy się na coś to jest NASZA DOBRA WOLA.
Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że druga osoba się przyzwyczaja do tego i z najprostszą sprawą biegnie do nas i prosi o pomoc. Rozleniwia się.
"Po co mam to robić, jak wiem że Paweł mi z tym pomoże a pewnie i sam zrobi, bo przecież zawsze robił jak go poprosiłem/am."
A figa! Paweł powiedział w końcu: "Nie zrobię tego dla ciebie". I szok! Jak on może?!
A no może i tak robi i guzik ci do tego.
Właśnie, ważna też rzecz. Nie tłumaczmy się dlaczego nie. Ten kto się tłumaczy czuje się winny i to jeszcze potęguję odebranie negatywnie naszej odmowy.
- Pomożesz mi z tym?
- Nie mogę.
- Dlaczego?
- Po prostu nie mogę. Mam inne zadania.
Tyle.
Będzie ogromnie ciężko, wiem po sobie. Mnóstwo osób się na mnie obraziło i krzyż im na drogę.
Ale wiecie co? Teraz każdy wie z kim ma do czynienia i że szanuję swój czas. I to ode mnie zależy decyzja czy pomogę a jak pomogę to bardziej to doceniają.
Nie raz już miałem sytuację, że ktoś do mnie podchodzi, pyta o pomoc w czymś i na początku dodaje "wiem, że jesteś zajęty/masz zadania ale czy znajdziesz później dla mnie chwilkę, żeby mi coś wytłumaczyć/ w czymś pomóc?"
Są przygotowani na to, że mogę powiedzieć im "nie" i nie będą tym zdziwieni.

Jeszcze jedno, staram się najczęściej mówić: Słuchaj, nie teraz, znajdę później chwilkę to dam ci znać."
Nie ma u mnie już sytuacji, że zgadzam się i rzucam wszystko.
Nie ma innej opcji jak zacząć tak robić.
Przygotujcie się na to, że będą się dziwić i obrażać i za żadne skarby nie przejmujcie się tym. Nie bierzcie tego do siebie. To jest zupełnie normalne. Ktoś ma wszystko na zawołanie a nagle odmowa. Praktycznie każdy tak reaguje. To wszystko się zaczęło od dzieciaka i będzie towarzyszyło całe życie.

Zupełnie teraz inaczej funkcjonuję odkąd jestem asertywny. Jestem przekonany o własnej wartości, pewniejszy siebie i wiem, że moja ewentualna pomoc jest bardziej doceniania bo nie jest codziennością a moją dobrą wolą i okazaniem szacunku dla drugiej osoby, że swoją wolną chwilę poświęcam by pomóc w jakimś problemie.

Nie będę tutaj się mądrzył co macie robić, jak ćwiczyć asertywność i uważać się za mistrza tej umiejętności bo zapewne jeszcze nie raz się na tym złapie, że nie nie zawsze tego się twardo trzymam. Ale ważne jest, by wiedzieć o tym, że macie prawo odmówić komuś i nie przejmować się tym.

Opisywana przeze mnie na blogu, koleżanka z pracy co ją bajerowałem, była mega nieasertywna. Najlepsze było to, że mówiła mi o tym, że ją to boli. 3 lata pracy razem, obserwacji jej mojego zachowania do współpracowników i wbijania jej w główkę tego, że nie może tak postępować i teraz jest całkowicie inną osobą jeśli chodzi o ten aspekt. A jeszcze pamiętam, jak na początku próbowania, odmówiła komuś, ktoś oczywiście się obraził i wyszedł z pokoju a ona cały dzień lamentowała, że powinna inaczej postąpić. Rzucała wcześniej wszystko, udzielała odpowiedzi w pewnej sprawie (pomagała) i przez kolejne 10 min nie mogła skupić się na czym zrobiła przerwę lub wychodziły później błędy w jej pracy.

Jest mnóstwo informacji na temat asertywności w necie, w książkach i na jutubie. Wystarczy poszukać, poszperać i zacząć to stosować.

Na koniec dodam, że w związku i w kontaktach z kobietami, jest tak samo.
Tylko że tutaj mamy gorsze konsekwencje.
Zgadzamy się na wszystko i w oczach kobiety jesteśmy ciepłe kluchy i pieskujemy a na koniec dostajemy kopa w dupę i lecimy na podrywaja z pytaniami jak to naprawić.
Jeśli się nie zgodzimy na coś to wielka obraza majestatu.
Panowie.

Szanujmy siebie i swój czas.

Pewnie będąc w związku nie asertywnym i nagle zaczniemy tacy być to ten związek się skończy ale po prawdzie to będzie lepiej dla nas.
Rozumna istota (kobieta) zrozumie, inna się obrazi i odejdzie ale my będziemy w zgodzie z samym sobą a to przecież jest w życiu najważniejsze!

Dziękuję za uwagę i jeśli ktoś ma coś do dodania w temacie lub skrytykowania (oczywiście tylko konstruktywna krytyka pożądana) to proszę o komentarze.

Na pewno jest to temat dużo głębszy i moje wypociny go nie wyczerpują ale chciałem troszkę rzucić światła na problem.

Pozdrawiam serdecznie!

Eldoka.