Cześć,
wpis w charakterze moim rozmyślań na temat związków i tego co lepiej nie robić po rozstaniu i jak to mocno komplikuję życie oraz nowe relacje.
Przeszedłem w swoim życiu trzy dłuższe związki o i ile pierwszy był półtorej roczny, po jego zakończeniu widywałem się jeszcze z tą dziewczyną na sex, to definitywne jego zakończenie przeszło w mojej głowie dość łatwo.

Drugi, który trwał prawie 10 lat zakończył się wypaleniem materiału z obu stron. Tu pragnę się zatrzymać. Na tamten czas myślałem, że skoro to koniec, sprawy domknięte, każdy rusza dalej przez życie i układa sobie je na nowo, to jednak tak do końca nie było.
Po rozstaniu popełniłem chyba wszystkie możliwe błędy, które można popełnić i dość ciężko to znosiłem.
Mianowice, o czym mowa, dość szybko wdałem się w relacje z dziewczyną, z którą spędziłem bez oczekiwań parę miesiecy. W miedzy czasie przychodziły i odchodziły kolejne, krótkotrwałe znajomości. Byłem w szale imprezowania i życia towarzyskiego na każdym możliwy sposób, zamiast dać sobie trochę czasu by ochłonąć po poprzedniej relacji. To jak można się domyślić, sprawiło, że nie przeżyłem żałoby po ex i uczucia wróciły z siłą wcześniej mi nieznaną. Nie nastąpiło to jednak zbyt szybko, początkowo kontakt z ex był w miarę łatwy, bez oczekiwań, trochę rozmów przez komunikatory/telefon i jakieś drobne spotkania. W mojej głowie nadal był etap imprezowania i sporej pewności siebie, która została mi odebrana jak za dotknięciem magicznej różdżki w momencie gdy ex totalnie mnie zlała i wróciła na rynek matrymonialny. Pamietam, że przeżyłem wtedy w głowie to wszystko co się przeżywa gdy ktoś nas nagle ucina, mimo że wczesniej był i staramy się z całej siły odzyskać równowagę oraz ten kontakt. Pamietam jak pojebany, dwoiłem się i troiłem tylko po to żeby chodź wymieniła ze mną parę wiadomości.
W miedzy czasie kroiło się już coś innego ale myślami nadal przy ex i tak w kółko. Tą żałobę i niekonczące się frustracje przeżywałem chyba z parę mięsiecy.
Dlaczego o tym piszę?
Mianowicie zauważyłem że schemat sie powtórzył, myślałem że jak wychodze z mega toksycznego gówna i po czasie spotykam się z kimś fajnym, to ta siła kontrastu zabije żal i tęsknotę za ex.
Tak się jednak nie stało.
Mimo, że jestem w zajebistym związku z cudowną dziewczyną, demony ex wróciły i zawracają w głowie i nie dają chwili wytchnienia. Wszystko to nastąpiło chwilę po tym jak opadł kurz po pierwszy miesiacu mega fascynacji tą dziewczyną.
Miałem wrażenie, że spróbowałęm już kurwa wszystkiego, czytania starego wpisu na blogu, przypominania sobie dlaczego odszedłem, co tam się działo, jaki był rozpierdol itd. Z reguły daje to rezultat, jednak z tyłu głowy siedzi mały demon, który mówi " odezwij się", "a może jednak jak mówiła że sie zmieni to się zmieni", "przecież byliście tyle razem, tyle przeżyliście" itd. itd bez końca. Kto przeżył ten wie.

Ogólnie to teraz zastanawiam się dosyć mocno czy nie urwać kontaktu z obecną dziewczyną i nie przeżyć załoby w poprawny sposób, czy po po prostu niech to sobie nadal trwa i temat sam przeminie w mojej głowie z biegiem czasu.
Zostawiam to pytanie bez odpowiedzi, bo pewnie czas sam pokaże.
Jednak dla Was drodzy koledzy, mimo, że to ciężkie, nie idzcie tą drogą na pozorne skróty to tylko przedłuzy czas waszego cierpienia po ex.