Portal Uwodzicieli
Witryna poświęcona relacjom damsko męskim oraz budowaniu międzyludzkich więzi emocjonalnych.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit END.

Psychologiczne zależności part. I

Portret użytkownika Pierrot

W tym artykule, chciałbym zupełnie nieprofesjonalnie, pisząc z głowy, odnieść się do pewnych psychologicznych zależności. Zależności z którymi, gdzieś się zetknąłem w teorii, a w praktyce okazały się faktem.

Jak wiadomo publikacji psychologicznych jest mnóstwo. Większe, mniejsze książki, czy to "domowe" poradniki, czy pozycje poważniejsze, akademickie. Postawie zatem takie banalne pytanie: Jeśli przeczytam pięć książek psychologicznych, to czy będę bardziej rozumiał zasady jakimi kierują się interakcje międzyludzkie ? Pewnie tak. Ale moim zdaniem w ograniczonym zakresie. Jeżeli się w czymś nie siedzi - w jakimś obszarze psychologii w tym przypadku - to wiedza teoretyczna szybko ucieka, choć wiadomo, że zawsze "coś" nieokreślonego i zależnego od osobistych zainteresowań zostaje. Zazwyczaj jest to jakaś ciekawostka, czy teoria, która powiązała się w naszym umyśle z konkretnymi doświadczeniami, z emocjami, które przeżyliśmy. Ja w tym artykule postaram się skupić się na tych sytuacjach z mojego życia, gdzie wiedza teoretyczna z praktyką się skrzyżowała.

Mikroekspresja istnieje naprawdę - tłumacząc prosto - mikroekspresja, to moment, kiedy pod wpływem silnego wzburzenia emocjonalnego tracimy na ułamki sekundy kontrolę nad naszym ciałem, szczególnie nad mimiką. Zdarzały mi się w życiu sytuacje, gdy chcąc sprawdzić, jaki ktoś ma do mnie stosunek, rzucałem od tak, jakieś zadanie, jakieś domniemanie, jakiś fakt i zdarzało się, że w efekcie otrzymywałem mikroekspresje, która pokazywała ukryte oblicze człowieka z którym miałem kontakt.

Mikroekspresja może pokazać prawdziwe oblicze i prawdziwe motywacje ludzi. Pocieszane jest gdy mikroekspresja ma charakter pozytywny, gdy na twarzy człowieka pojawiają się pozytywne emocje związane z pozytywnym zdarzeniem. Przykre jest, że jednak mikroekspresje bardziej niż radość, obnażają kłamstwa, zawiść, chciwość, zazdrość, pogardę. W ułamku sekundy widzisz nie twarz człowieka, tylko, coś co trudno nazwać twarzą, widzisz gębę, mordę, pysk:

"Cholera znowu donoszą na mnie w tej firmie" - rzucasz sam na sam z delikwentem - i jak zobaczysz emocjonalny wstrząs (zazwyczaj emocje zmieszania, bądź co gorsza cyniczną mordę), to prawdopodobnie masz kapusia.

Teraz szybka porada jak się zachować w takiej konkretnej sytuacji. Zanim wystartujesz z zarzutami, to wiedz, że po pierwsze nie masz dowodów, po drugie narobisz sobie konfliktu, a w skupiskach ludzkich, to jest zasada: "chmura do chmury ..." będzie burza i Cię wymiecie, niezależnie od tego, jak będziesz pracowity i jak bardzo racja będzie po Twojej stronie, zadziobią Cię wrony, boś nie krakał tak jak one. Po trzecie z naturą ludzką nie wygrasz, ale przynajmniej wiesz, już kto jest kto. Po czwarte w życiu bywa i tak, że ten który Cie chce zdołować w innej sytuacji będzie potrzebował Twojej pomocy / albo Ty jego, różnie bywa, nie ma co palić mosty. CHOĆ SĄ SYTUACJE, ŻE NIE SPALIĆ MOSTU TO GRZECH CIĘŻKI.

Środowiska. "Jeśli trafisz między wrony, musisz krakać tak jak one". Są różne środowiska, rozwijające, destrukcyjne, toksyczne. Trafisz do środowiska, gdzie normą jest napruć się amfetaminą, czy innym gównem, to spotkasz się z przykładami jak my ludzie potrafimy racjonalizować swoje złe zachowania. Dostaniesz mnóstwo argumentów, dlaczego warto dymać laskę na fecie, dlaczego warto gadać z gośćmi na fecie, dlaczego warto iść na imprezę i z kibla wciągać kreskę, ewentualnie rozpieprzać sobie zęby wsypując amfetaminę do coli. Takie środowisko, zawsze jest jakiś dominujący lider, bądź "zarząd" i paru przydupasów i nie wygrasz z nimi żadną rozsądną argumentacją.
Inne środowisko. Zupełnie z innej bajki. Skrajni katolicy. Fajnie, że mają zasady, trzymają się (mniej, lub bardziej dekalogu), robią dużo dobrych rzeczy i nie atakuję tu niczyjej wiary, bądź nie wiary, ale spróbujcie, coś w takim środowisku powiedzieć na konkretnego księdza, przykład kapelana, który wykorzystuje władzę, jaką daje mu dominująca pozycja nad zapatrzonymi w niego wiernymi. Jeden argument, rozsądny, racjonalny, a zostaniesz, zakrzyczany, zwyzywany, ewentualnie zignorowany, bądź co niektórzy będą próbowali Cię "nawrócić", potem sobie dadzą z Tobą spokój, ale w tym środowisku, już będziesz "trefny".
Podejmując temat środowiska, miałem zamiar Wam nakreślić pewne zjawisko. Pewnie z psychologicznego punktu widzenia w grę wchodzi wiele zjawisk z pogranicza zachowań stadnych. Co robić w przypadku, gdy jesteś w środowisku, gdzie się nie czujesz dobrze ? Olać. Zmienić środowisko, szukać swojego stada.W przypadku dorosłych ludzi jest to trudne, ale możliwe do zrobienia. Gorzej z młodszymi kolegami ze strony, którzy mogą być jeszcze zależni na przykład od toksycznego rodzica. Ale dorośli ludzie, samodzielni, mają możliwość wyboru.
Mówiąc o środowiskach ciekawa jest definicja guru. Wszędzie jest podobna zależność, jest jakiś guru, ale najczęściej on jest oddalony, nieosiągalny. Guru może być kulturysta na plakacie na siłowni. Wpatrzeni w niego chłopcy, właściwie w ten obrazek, pragną być tacy jak on, a tak naprawdę nie znają tego człowieka, nie wiedzą jaki jest naprawdę i w jaki sposób i jakimi kosztami dla zdrowia osiągnął swoje wymiary. Guru może też być bloger. W blogosferze istnieje człowiek, który ogólnie eksploatuje starą jak świat fantazję: być młodym, pięknym i bogatym + wypasiona bryka, wakacje w ciepłych kraja i wianuszek wielbicielek. Eksploatuje i co z tego ? Do czego zmierzam ? Facet ten stwierdził, że nie spotyka się z Czytelnikami swojego bloga, bo co rusz musi się konfrontować z wyobrażeniami na swój temat. Czaicie ?! Gościu pisze o tym jak być bogatym, przystojnym i wieść zajebiste życie, no to ludzie go czytają, bo myślą, że on to osiągnął, to może ma coś ciekawego do powiedzenia. A tu przychodzi do spotkania z mistrzem i się okazuje, że ludzie jednak nie tak wyobrażają sobie "sukces". Dlatego nasz blogowy guru nie spotyka się z Czytelnikami, lepiej być nieosiągalnym, takim pół-bogiem, bo na żywo może się okazać, że jest się zwyczajnym, ma się lepsze, gorsze dni i nie jest się ideałem i nigdy nie będzie. Podobnie jest z trenerami uwodzenia, którzy lansują mit: "Zaliczaj panny", a sami siedzą w cieplutkich związkach, bo już dawno wiedzą, że do życia lepsza jedna kochająca kobieta, niż "sukcesy" z panienkami, które jak Ci się noga powinie nawet nie kiwną paluszkiem, wzruszą ramionkami i pójdą, gdzie indziej szukać emocji - ale to też jakoby obalanie mitu tej strony. W kwestie dalsze (związków, rozpadów) nie wnikam, kto z kim śpi, kto kogo zdradza i tak dalej. Wiem jest kolejny mit faceta, co żonę zdradza od czasu do czasu, ale to trzeba mieć odpowiednią kobietę do tego, są tacy których żony przyjmują na łono rodziny, po zdradach i innych akcjach. Ale są też tacy, których małżonki nie przyjmują i potem kasują bezwzględnie ze wszystkich piórek (samochodu, konta, mieszkania), bywa, że tacy żigolacy lądują na bruku, jeśli przy okazji w grę wejdzie alkohol, utrata pracy, a reszta rodziny nie będzie chciała na nich patrzeć, ale o tym już się nie mówi, bo to przecież psuje zabawę, nie ?

Odpowiedzi

Nie bardzo rozumiem wpis, ale

Nie bardzo rozumiem wpis, ale temat który poruszyłeś jest mi znany, między innymi na nim polega wiele sztuczek magicznych np odczytywanie numeru pin do karty, lub w policji wykorzystane są takie umiejętności do wyłapywania kłamcy.

Rzucam Ci pytanie, skąd pomysł że trenerzy mówią aby zaliczać panny ?

- Przecież jasno dają rady jak je podrywać, jak budować siebie, tak na prawdę bardziej zachęcaj do budowania własnego ciekawego zycia, w którym kobiety po prostu biorą udział.
A to czy ty zaliczysz 100 dziewczyn, czy będziesz kochać jedną to jest Twoje prywatne widzi mi się.

2 pytanie co chciałeś ująć w tym temacie ?

Pozdrawiam,

Portret użytkownika Pierrot

Czyli mówią banały i jeszcze

Czyli mówią banały i jeszcze za to biorą kasę ... .

Faktycznie z tymi trenerami to mnie ponosi. Po prostu widzę, już jakby z perspektywy lat, jak zmienia się ich podejście do relacji, jak jeszcze 5 lat temu mówili jedno (z wielkim przekonaniem), a dziś mówią, zupełnie, co innego.

Śmierdzi mi to czasami obłudą na kilometr, życie podchodzi, daje po mordzie i albo wstajesz i idziesz dalej, albo podepcze Cię stado. A jacyś wymuskani gości, uśmiechający się jakby chcieli mi zrobić l..., nie trafia do mnie inne życie znam, życie zwykłe, codzienne, szorstkie. A nie jakieś gatki o zmianie myślenia, co z tego, że zmienisz myślenie, skoro myślenie innych wokół Ciebie wciąż takie samo.

Konkluzja. Lepiej dziesięć razy się zastanowić, niż dać sobie wyprać mózg, jakiemuś trenerowi, koledze, komukolwiek, bo naważone piwo musisz wypić sam.

Pozdrawiam również. Wszystkiego dobrego życzę.

Portret użytkownika Mendoza

Co do rad i przekonań (

Co do rad i przekonań ( pierwszy akapit ), ludzie się, uczą, rozwijają i co za tym idzie - również zmieniają swoje podejście do różnych spraw i okulary. To nie obłuda, a progres ( lub regres ).

A co do zmany myślenia... no i pal licho, że otoczenie się nie zmieni, ważne, że użytkownikowi nowych zębatek jest lżej.

E: Dzięki za wytłumaczenie "podpuchy". Poużywam sobie.

Portret użytkownika Pierrot

"Co do rad i przekonań (

"Co do rad i przekonań ( pierwszy akapit ), ludzie się, uczą, rozwijają i co za tym idzie - również zmieniają swoje podejście do różnych spraw i okulary. To nie obłuda, a progres ( lub regres)."

WSZYSTKO SIĘ ZGADZA, OPRÓCZ JEDNEJ RZECZY, która po prostu zmienia całkowicie ogląd na te sprawy.

Jako człowiek zmieniasz, masz progres, regres, widzisz sprawy inaczej. Ale to jest Twoja prywatna sprawa, nie silisz się na bycie przewodnikiem innych ludzi. A jako trener i trochę psycholog, no to już właśnie wieje hipokryzją, bo to jak z lekarzem, który ma leczyć i przepisuje dany lek, pacjent zażywa i cierpi, błądzi, nie ma lepiej, lekarz jednak wciska ten lek dalej, bierz, będzie dobrze, a potem po latach, gdy tego pacjenta nie ma jednak stwierdza, powinienem bardziej zapisywać odczyn zasadowy, niż kwaśny.

Portret użytkownika Konstanty

Dzięki za mikroekspresję,

Dzięki za mikroekspresję, właśnie pomogłeś mi coś sobie uświadomić. Pozdrawiam. Smile

Spodobał mi się ten blog.

Spodobał mi się ten blog. Jest tu kilka fajnych przemyśleń, które są jak najbardziej na "czasie" z moimi obecnymi.

Mamy dwa rodzaje grup:
- Te, w których musimy być (albo chociaż powinniśmy). Są to grupy, których członkowie należą do rodziny, pracy, roku akademickiego, klasy ect. Zmiana ich jest niełatwa lub niemożliwa.
- Te, których nie musimy być i dobieramy je sobie samodzielnie. Ogólnie rzecz biorąc są to głównie znajomi, z którymi się spotykamy co jakiś czas.

Pomijam przypadek drugi, gdzie jest się w grupie, w której kracze się po swojemu. W tym pierwszym rodzaju mamy do czynienia z wieloma ograniczającymi przekonaniami i najczęściej również z wieloma osobami ściągającymi w dół. I teraz przy założeniu, że mamy wyrobione swoje, odmienne, zdanie na temat wielu kwestii, mamy dwie (najbardziej rozsądne) możliwości:
1. Stoimy twardo przy swoim zdaniu w razie konfrontacji z innymi i ze względu na to w pewien sposób odstajemy od reszty. Inni ludzie mogą zacząć robić Ci z tego względu koło tyłka. Przestajesz być efektywny i tracisz wpływ.
2. Tworzymy niespójność, gdzie aby nie urazić zbytnio osób (bo przecież może nam to się odbić), potwierdzamy werbalnie ich przekonania, jednak wewnętrznie świadomie je negujemy, nie dając znać o tym naszemu rozmówcy. Jesteśmy fałszywi.

Temat do przemyślenia. Czy jest ktoś kto twardo stoi przy jednej z tych możliwości? Dlaczego? Może macie jakieś inne spojrzenie?

Portret użytkownika Pierrot

Ciekawy komentarz. Myślę, że

Ciekawy komentarz. Myślę, że większość balansuje pomiędzy tymi dwoma postawami.