"Muszę Ci z wielką przykrością napisać, że nic tak nie ogranicza i unieszczęśliwia człowieka, jak potrzeba posiadania kontroli"

Czyli jej brak uszczęśliwia? Jeżeli biegniesz przed siebie bez celu?

"Muszę Ci z wielką przykrością napisać, że nikt nie udowodnił, że wspomnienia gdziekolwiek zostają po śmierci. To pewnie dziwne, ale jednym bardzo zależy na tym, żeby inni ich głęboko i z żalem wspominali - innym wcale. Na przykład mi kompletnie na tym nie zależy"

Tu nie chodzi o śmierć tylko o nietrwałość rzeczy materialnych.
Jedna sytuacja, może nie do końca zależna od Ciebie może skasować Ci taki samochód na który zbierałeś kilka lat. A wspomnienie tego co robiłeś dotychczas kto Ci zabierze?
Wspomnienia są Twoje a nie innych ludzi, bo oni nie są Tobą.

"Wyobraź sobie, że wiedziesz takie życie, o jakim piszesz - latasz świadomie wybierając drogę, masz kontrolę, robisz szalone rzeczy i jest bosko. Ale za dwa lata w wyniku chwilowej utraty kontroli umierasz, na przykład rozkurwiając się o drzewo na downhillowym rowerze. Odpowiada Ci taki scenariusz? Wszak życie Twoje będzie można nazwać dokładnie krótkim, ale w pełni przeżytym"

Jeżeli coś robisz pierwszy raz to lepiej zastanowić się nad swoimi umiejętnošciami i jak to może się skończyć. Moim zdaniem taki scenariusz jest lepszy niż przesiedzenie życia na kanapie i oglądanie tego czego już nie zrobisz bo jesteś za stary/masz inne obowiązki.

"Na koniec napiszę, również z przykrością, że mądrość się zaczyna wtedy, kiedy przestaniesz oceniać wybory ludzi podłóg własnych hierarchii wartości i preferencji. Życie, które może Tobie wydawać się super nudne, dla kogo innego może być szczytem marzeń i wielkim osiągnięciem. Ktoś, z kogo Ty się dzisiaj śmiejesz, że zapierdala na mieszkanie i auto - za 20 lat ze sprzedaży tego mieszkania może sfinansować operację, która uratuje życie jego ukochanej. A zdążą pod nóż, bo zawiezie ją tym autem. To tylko o tym, że nie ma wyborów uniwersalnie dobrych, a trafność dużych decyzji często życie bardzo zaskakująco weryfikuje. I to niezależnie od tego, jak bardzo Ci się wydaje, że masz nad nim kontrolę"

Prowadząc właśnie takie życie i powoli rozbijając się niezauważenie doszedłem do wniosku, że w tym wieku nie warto. A przecież wcześniej miałem kontrolę. Mogłem wszystko. Więc mam porównanie.

Czy nie lepiej zamiast płacić za utrzymanie samochodu/mieszkania zaoszczędzić i zwiedzić trochę świata dobrze się przy tym bawiąc? Na studiach jest to ułatwione i bez problemu pojedziesz gdzie chcesz i liźniesz innego życia. Ot dla porównania.

"Przeczytałem całego Twojego bloga i z miejsca przypomina mi się to, gdy ja byłem w wieku 21 lat(zakładam z góry, że liczba 95 przy nicku oznacza rocznik – wybacz, jeśli jest inaczej), a było to zaledwie trzy lata temu. Też uważałem, że mam receptę na wszystko i moja prawda i sposób życia jest jedyny słuszny. Jednakże przez ten czasu nauczyłem się czegoś istotnego w kontekście życia z innymi ludźmi – pokory i uszanowania tego, że każdy ma inne przeświadczenie o tym co jest dla niego najlepsze i co każdy z nich uważa za coś szalonego, ciekawego, a co uważają za nudne."

Tak, mam 21 lat. Zgodzę się, że każdy myśli inaczej. Jednak jeżeli uznasz, że Twoje życie jest nudne, to w większości odpowiada mojemu opisowi.

"Widzisz, są ludzie, którzy tak jak ja właśnie – uważają na odwrót. Dla mnie studia to podążanie za tłumem i zrobienie „papierka” byleby było, nie ważne co. Potem jest postawa roszczeniowa, bo ktoś taki jak ja, który zaczął pracować w wieku 19/20 lat tak na poważnie ma w ostateczności większą kasę i wydaje polecenie typowi po studiach, A TO MU PRZECIEŻ UBLIŻA, bo on taki ą i ę. Co by nie było – próbowałem skończyć studia – filologię angielską, a potem również i informatykę i za każdym razem uważałem, że ingeruje to właśnie w moje życie na tyle, że będzie ono zwyczajnie męczące, ciężkie do zniesienia. W tym momencie nie żałuje decyzji o rozpoczęciu zarabiania na siebie – mam samochód, który chce mieć, jestem w stanie płacić i OC i paliwo i mieszkanie, a i nie szczędzić sobie na skok na bungee czy spadochronowy – bo mam kasę, którą ta praca mi daję."

Również jestem na studiach głównie dla papierka, ale jest też druga strona medalu. Studia dają możliwości. Dostaniesz bez problemu wizę do USA, możesz brać udział w różnych erazmusach, bawić się. Możesz także uczyć się we własnym zakresie, bo studia dają wiele możliwości dalszego rozwoju.
Rozumiem Twoją decyzję. Sam pracuję pod osobami,które nie mają studiów i również w kierunku informatycznym(pozdrawiam kolegę po fachu). Jednak gdybym był wolny nie potrafiłbym usiedzieć na jednym miejscu.

"Jest sens robić coś, co cię rozwija. Nie dlatego, żeby ludzie zazdrościli, tylko dlatego, że każda z tych rzeczy, w dłuższym czasie kształtuje Ciebie i Twój charakter. Zmienia Cię w jakiś sposób. Patrzysz na coś zupełnie inaczej, bo doświadczyłeś czegoś odmiennego. Patrzę na to co robię w innym kontekście niż Ty, tak mi się wydaję. Uczęszczam na siłownie, bo przede wszystkim to lubię. Lubię przeskakiwać własne ograniczenia ciała – unieść więcej, wytrzymać więcej, uczyć się dążenie do celu nawet, jeśli wymaga to wielu miesięcy czy nawet lat dążenia. Uczęszczam na taniec towarzyski, bo chcę spróbować czegoś innego, zupełnie odmiennego. Poznać siebie, jako tej osoby której nie znam – bo nigdy nie myślałem, że zacznę tańczyć i otwierać się na ten sposób dotyku, ruchów ciała. Przeskoczyłem pewną barierę. Uczę się grać na gitarze, bo mnie to ciekawi, a nie po to, aby przypodobać się komuś. Można tak wymieniać w nieskończoność."

Gratulację. Ja (nie)stety mam już siłownię za sobą. Częściowo przez kontuzję, częściowo przez brak czasu i na pewno przez zmianę myślenia.
Umiejętności są w cenie i zgadzam się, że przełamują pewną barierę. Tak jak napisałem wyżej: dla zabawy warto. Dla przypodobania się już nie.

"Pierwsze cztery zdania są fajne. Natomiast same wspomnienia mogą też wyparować, w momencie choroby, śmierci właśnie(nawiązuje do Escobara) czy jakiegoś wypadku, w którym Twój mózg zostanie uszkodzony. Pracuj na to, aby Tobie odpowiadał dany styl życia i aby w późniejszym terminie Twoje potomstwo miało dobre życie."

Tak może się stać w każdym wieku, pytanie tylko czego będziesz żałował a z czego się cieszyć.