Im dłużej żyję, tym mniej wiem, chodzę, obserwuję, przeżywam i rozpierdalam kolejne poglądy, które niegdyś były fundamentem mojej percepcji, jednocześnie nie do końca ufam temu w co wierzę dziś. Może jedna rzeczy w której mam oparcie to instynkt, przeczucie, że to jest dobre, tamto złe, a może po prostu płynę. Jestem sumą różnych uzupełniających się skrajności, przeciwności. W świecie w którym żyjemy dwie rzeczy są pewne: śmierć i podatki, a reszta w ciągu naszego życia może się nie zmienić, albo zmienić w ułamku sekundy.

Patrząc na życie, na ludzi ile razy już słyszałem różne zapewnienia, deklaracje, teorie sam zresztą tworzyłem i tworze różne teorie, a potem chwytam się za głowę myśląc, co ja pierdolę.

Świat w którym żyjemy wydaje się znajomy, ale jednocześnie dziwnie obcy. Internet zrewolucjonizował wszystko i nigdy w historii ludzkości, tak wiele osób nie miało dostępu do tak różnorodnej wiedzy. Ten świat w którym żyjemy, to jest istne szaleństwo. Otwarte granice. Tego nigdy wcześniej w Europie nie było. Podchodzimy do tego już tak normalnie, że po prostu przejeżdżasz granicę niemiecką, czeską i już, tak po prostu. Gdyby ktoś dziesięć lat temu powiedział mi, że będę sobie zamawiał z Chin buty za 20 dolarów i po półtora miesiąca paczkę przyniesie mi listonosz, popukałbym się w czoło. To wszystko tak się szybko zmienia. Mody, czy to mody muzyczne, czy to mody sportowe. Ludzkość wymyśla, jakąś modę, jest popyt, fabryki produkują sprzęt, gwiazdy reklamują, handlowcy sprzedają, ludzie się na to nabierają, kupują coś, żeby być wartościowymi w swoich oczach w oczach innych, żeby być sexi. Pisząc o motywacji zakupu, mam świadomość, że to jest jak chodzenie nocą po bagnach.

To jest istny obłęd. A z drugiej strony, gdy życie mnie przybije, gdy zmagam się z jakimiś przeciwnościami, to mam ten cały świat w dupie, kompletnie mnie on nie interesuje, pragnę tylko spokoju.

To czego jestem świadom i co w głębi mnie smuci, to świadomość krótkotrwałości mojego istnienia. Urodziłem się tam, gdzie się urodziłem, w konkretnej epoce, która będzie taką jaką jest niezależnie od tego, co zrobię i pomyślę, w rodzinie z takimi, a nie innymi wartościami, tak a nie inaczej sytuowanej, z taką a nie inną pulą genów. Urodziłbym się gdzie indziej i wierzyłbym w inne mrzonki i zupełnie inaczej definiował świat. Byłbym innym człowiekiem.

Świat mówi, w szkole mówiono, że jeśli się tylko czegoś chce, to wszystko można osiągnąć. Wystarczy skończyć dobre liceum / technikum, potem iść na dobre studia, a potem to już bajka. Życie to nie bajka. I jest tak różnorodne, że przykładając jakąkolwiek łatkę, można się przejechać. Ktoś powie, że jak będziesz miał zgrabną sylwetkę, to będziesz miał kobiety. Wygląd się liczy, ale są sytuacje, że gówno daje. Ktoś powie o kasie, że też pomaga. Bo pomaga, czyni życie wygodniejszym, ale czy o to chodzi, żeby być z kobietą, bo ona widzi w nas tylko pieniądze, to jest pewna forma prostytucji. Ile razy tutaj tworzy się teorię, a że facet to ma być taki, sraki, owaki, żeby rwać. A potem przychodzi człowiek, który nie wie jaki ma być, jest zupełnie inny i rwie.

Życie Panowie i Panie jest takie popieprzone. Żył sobie kiedyś człowiek. Zbudował sieć handlową. Miał smykałkę do interesów. Pracował ciągle. 50 lat i zawał. Dziś ta sieć handlowa jest już sprzedana, zrujnowana i jeszcze rodzina po sądach lata. Inny człowiek całe życie żył skromnie, marzył mieć piękny dom z ogrodem. Więc ciułał, a to działka, zezwolenia, podłączenia, a to fundamenty, ściany, okna, dach, komin, instalacje ... tak z roku na rok i już miał to, już wykańczał ostatni pokój. Rak. Pół roku i do piachu. Inny człowiek, całe życie może nie, że się opierdalał, ale na pewno się nie przemęczał i otrzymał spadek, las, ziemie, dworek, kamienice. I niby bajka. Ale kobiety znaleźć ten facet nie może. Pomimo dobrobytu nie może, a nawet chyba nie chce. Z kolei w tym samym mieście żyje kobieta, która klepie biedę, co nie przeszkadza, jej mieć kolejne dziecko z innym mężczyzną i jeszcze jedno. Gdzie przy tej samej ulicy mieszka dziewczyna, która całe życie się spina, a to żeby studia, a to kariera i tak już po trzydziestce, a dzieci nie ma, jest sama.

Pracowałem kiedyś z człowiekiem. Jeszcze o rybach rozmawialiśmy. Były upały. Po dwóch tygodniach miał wylew, uratowali go, ale facet nie wie, jak się nazywa, kompletnie mu się w głowie poplątało, nie rozpoznaje bliskich.

Także, życie. Piękne, kruche, brutalne. A w tym ludzie i biznes, i świat mediów, świat reklam, gdzie jedna tabletka załatwia wszystko, gdzie mówią, że wystarczy tylko chcieć, by żyć, jak szejk.

https://www.youtube.com/watch?v=...