Kobiety tak już mają, że uwielbiają rozmawiać o emocjach i zwierzać się swoim przyjaciółkom. To bardzo mi pomaga uporządkować pewne kwestie. Ale zauważyłam jedno. Kobiety rzadko sprawdzają się jak doradczynie w sprawach sercowych. Owszem, zapewniają mi ogromne wsparcie i pomagają w trudnych chwilach, gdyż mają dobre intencje. Niemniej nie rozumieją pewnych rzeczy i mogą mnie w dobrej wierze wyprowadzić na manowce. W niniejszej notce chciałam skupić się na odpowiedzi na pytanie zawarte w temacie. Od pewnego czasu wolę zwierzać się mężczyznom - swoim dwóm męskim przyjaciołom i kuzynowi, gdyż ich rady zwyczajnie są trafniejsze.

Po pierwsze, kobiety lubią sobie wkręcać różne rzeczy. Pamiętam, jak on zasugerował mi założenie owych nieszczęsnych spodni. Koleżanki zbulwersowały się równie mocno jak ja, a nawet bardziej, przez to tak się nakręciłam, ze nie mogłam spać, jeść, pracować, tylko non stop rozmyślałam o tym, jak źle mnie potraktował. Jedna kumpela stwierdziła, że to kryptogej, który dopiero odkrywa swoją seksualność. Druga, że on jest zaborczy i trzeba uciekać. A trzecia, że jak śmie cokolwiek mówić, skoro nie jesteśmy parą. Dopiero koledzy sprawili, że powróciłam na ziemię. Odnieśli się do faktów i konkretów. Nigdzie nie padło żadne chamskie czy złośliwe zdanie, ale ja już z dziewczynami dorobiłam całą ideologię.

Po drugie, kobiety często nie rozumieją pojęcia męskiej dumy, przez co ich porady są nieadekwatne do sytuacji. Pamiętam, że po wspólnej nocy zastanawiałam się, czy napisać mu coś miłego, bo widziałam, że to był jego pierwszy raz. Dziewczyny popatrzyły się na mnie jak na kosmitkę i stwierdziły, że nie powinnam tego robić, bo wyjdę na łatwą, puszczalską i taką, której chodzi tylko o seks. Że źle ustawię naszą relację i nigdy nie stanę się kimś więcej niż seksprzyjaciółką. Tak minęło sporo czasu, aż w końcu zapytałam swojego przyjaciela o zdanie, bo intuicyjnie czułam, że dla faceta ważne jest, aby po pierwszym razie dostać pozytywny feedback. Sama chyba chciałabym usłyszeć coś miłego, gdyby to był mój pierwszy raz. Panowie (dwaj przyjaciele i kuzyn) bez cienia zastanowienia powiedzieli, że nie tylko warto coś takiego miłego napisać, ale też powinnam to zrobić, bo zamknie się na sprawy związane z seksem.

Po trzecie, dziewczyny wciąż żyją Disneyem i telenowelami oraz komediami romantycznymi. Pamiętam, że zastanawiałam się, czy zaprosić go na spotkanie. Dziewczyny od razu mi to odradziły. Zaprosisz go raz, potem drugi, trzeci i w końcu sama zaprosisz go na Dzień Kobiet, bo sam ci życzeń nie złoży. Moja przyjaciółka stwierdziła nawet, że facet ma latać z wywalonym jęzorem. Tak latał jej ojciec za matką, jeśli tak się nie dzieje, to jemu nie zależy. Pamiętam, że gdy ten sam temat przedstawiłam przyjacielowi, usłyszałam: zaproś go na koncert, drugi stwierdził, żebym odwiedziła go z butelką wina.

Po czwarte, dziewczyny są zamknięte na to, aby pochwycić męską inicjatywę. Pamiętam, że na początku znajomości on rzucał: spotkajmy się jutro, o ile masz na to ochotę, po czym peszył się i uciekał. Dziewczyny uważały, że jestem niespełna rozumu, bo potem do niego dzwoniłam i pytałam się, o której chce się spotkać i gdzie. Ja jednak uważałam, że on wyszedł z inicjatywą, ale brakowało mu odwagi, by doprowadzić sprawę do końca. Dobrze, że wyczuwałam w nim strach i speszenie, bo w przeciwnym wypadku ta znajomość już dawno by się skończyła.

Krótko mówiąc, czasem, gdy potrzebujemy rady, lepiej zwrócić się do przedstawicieli płci przeciwnej. Na tym można wyjść zdecydowanie lepiej, niż okopując się w swoich poglądach. Kobieta drugiej kobiecie zawsze powie, że lepiej pachnieć i leżeć, czekając na męską inicjatywę. Facet przekona faceta, że babka jest niezainteresowana i nie warto się więcej poniżać.