Bardzo dobry Blog, bardzo długi czas byłem sam i tak jak mówisz spotykalo mnie wiele pytan, dlaczego tak , czy to mój wybór, czy ze mną coś nie tak. Jestem aktualnie w związku , bo więcej mi on daje, nie ogranicza mnie w żaden sposób jestem aktywnym człowiekiem, nie wyobrażam sobie zmiany postaci rzeczy, bo to rownalo by się z rozstaniem.
Wspominałem jednak już pod blogiem Elby , że coraz więcej widzę byle jakich związków, ludzi łączących się od tak , bo pasuje, bo sąsiadka krzywo patrzy, bo mama się pyta czy mnie żadna nie chce, bo koleżanka już się zareczyla, bo czasem ktoś mi musi obrobic muszelke itd. Dziwne podejście do życia, ale może niektórzy lubią trwać w dziwnych zwiazkach.
Ja bym życzył wszystkim , uśmiechu i jak najbardziej normalnych udanych relacji

Ciekawe ilu z Was by wytrzymało tak.
Tyler z RSD mówił, że 2 dni bez seksu nie wytrzyma i go skręca.

Niestety w większosći przypadków facet czeka na okazje, co mu się trafi: czyli bierze pierwszą lepszą Panne z brzegu, bo ona okazała mu zainteresowanie, mimo że mu sie podobają inne, ale nie ma odwagi o nie zawalczyć i otworzyć papy.
Jak już ma tą swoją "super" laske, bo ma urodę a charakter raczej mało fajny to i tak dalej za nią lata.. A uroda przeminie, charakter zostanie. Niestety, tak wiele związków i małżeństw dziś wygląda. Brak dobierania się na poziomie charakteru czy zainteresowań, a raczej na poziomie "fajna dupa, więc chce z nią być."

Ulrich ciesze się, że napisałeś tego bloga. W pewnym sensie Cie rozumiem, gdyż na pewne rzeczy patrzę podobnie.
W zasadzie 7 lat jestem bez poważnego związku. Okres ten niewątpliwie wiąże się z moim mega rozwojem.

Pojawiające się kobiety nie ograniczały mnie specjalnie, ale stawały się w pewnym sensie zwierciadłem w którym nie wiedziałem siebie. Latam ambicjonalnie, mentalnie i duchowo dużo wyżej od większości napotykanych kobiet. Ostatnio też materialnie, ale całe szczęście ten ostatni element zrodził się z ciężkiej pracy i ambicji. Wiem, że to brzmi jak jakieś przechwalanie,ale ja tylko piszę co wewnątrz czuje.

Na szczęście pojawiały się też wyjątkowe kobiety, z którymi niestety nie udało się wcisnąć pomiędzy to wszystko. Życie też mi uzmysłowiło, że do tego zwykłego poziomu mogę wrócić na pstryknięcie palca.
Nie odczuwam presji otoczenia itd. Będąc sam tyle czasu nie czuje się źle, a znajomi to mi nawet trochę zazdroszczą. To nie jest oczywiście moja droga i jakiś wybór. Jest to swego rodzaju optimum jakie staram się osiągnąć i z którymi czuje się chyba najlepiej.W założeniu oczywiście mam normalny i fajny związek. Jednak "nic na siłę".
Wiadomo, czasem chodzę smutny i czegoś mi kurde brakuje, ale gdybym sięgnął pamięcią do dawnych czasów to wiem, że wcześniejsze relacje prowadziłyby mnie tylko w kierunku rowu Marjańskiego
Ciężki powiedzieć jakie miejsce jest najlepsze, bo równocześnie dwóch miejsc nie możemy zająć, a przeskakiwanie z sytuacji w sytuacje jak widać też nie jest rozwiązaniem. Może dłuższe spędzenie czasu z samym sobą, jest najlepszym doradcą dla starszego faceta, który chce pewnego dnia wejść w to drugie rozwiązanie. Może nam też potrzebny jest czas - jak to mawiały babcie;) Czas za którym, Ci którzy się pośpieszyli, tak bardzo tęsknią.

W każdym bądź razie jak dla mnie Blog bardzo potrzebny;)

Ja tez tego wpisu ani trochę nie kupuje.
Mam wrażenie Ulrich ze wszystkie Twoje związki były fiaskiem, mam absolutnie odmienne doświadczenia, ale fakt- wszystko zaczyna sie od oczekiwań. Tyle ze oczekiwania determinuje przeszłość w której żyliśmy.
Nie rozumiem dlaczego Twój Problem miałby być wazniejszy/powazniejszy/większej rangi nizeli problem Twojej partnerki. Takie twierdzenie nie wynika wcale z dojrzałości, bo z nią związana jest akceptacja drugiego człowieka a co za tym idzie zrozumienie dla jego problemów.
Na swoim przykładzie mogę z wielkim przekonaniem napisać dlaczego lepiej mi z żona nizeli samemu. Nie ożeniłem sie przecież z "widzimisie", czy tez tam z presji jakiejś tylko z miłości, ze świadomością i nadzieja ze dożywotnio, z akceptacja wszystkich wad partnerki i ich zrozumieniem ale tez z potrzeby stabilizacji życia, wspólnego zrozumienia i jeszcze paru innych powodów.
Z wielkim przekonaniem mogę powiedzieć ze to nieprawda ze po czasie związek staje sie nudny i ze zabija kreatywność. Wszystko co napisałeś zdarza sie w związkach, ale to nie partner jest problemem tylko my sami. Zrozumienie drugiej osoby, poświęcona jej uwaga, budowanie więzi jest dużo większa sztuka nizeli uciekanie przed tym a często wmawianie sobie ze tak jest lepiej;)
Na koniec dodam(nie oceniając Twoich poglądów ani Twojego sposobu na zycie) ze tak właśnie wyginęły mamuty;) a już całkiem serio być może właśnie z takich powodów i takiego myślenia nasza cywilizacja zachodnia dumnie zwana pewnie w następnym czy w jeszcze kolejnym pokoleniu upadnie.

Nikt Ci nic nie wmawia. To sie nazywa feedback.

Sorcia za brak polskinch znakuf ale pisze z tel.

A ja uważam, że odwaliłeś kawał świetnej roboty pisząc ten blog. Nie wiem czy w jakiś sposób, wzorowałeś się na Grzesiaku, ale w jego artykułach też można znaleźć wiele podobnych informacji i konkluzji na temat dzisiejszej kondycji człowieka w społeczeństwie. Jesteśmy niestety zdominowani przez jego presję i trzeba nie lada pewności siebie aby to przełamać. Tak mi się wydaje w każdym razie. Być może masz inne zdanie na temat. Chętnie podyskutuje